این دهان بستی دهانی باز شد ...

دانلود این دهان بستی (افشاری)دانلود ربنا با آوای دلنشین و ملکوتی:استاد شجریان آواز مثنوی افشاری شعر: گزیده اشعار از مولوی (دفاتر اول، سوم و پنجم مثنوی) اجرا: احتمالا سال ۱۳۵۹ برای صداوسیما (جمله اول مثنوی افشاری-درآمد) این دهان ب‍ستی دهان‍ی باز ش‍د این دهان ب‍ستی دهان‍ی باز ش‍د تا خورن‍ده‌ی لق‍مه‌های راز ش‍د (جمله دوم مثنوی افشاری-جامه‌دران) لب فروب‍ند از طعام و از شراب لب فروب‍ند از طعام و از شراب سوی خوان آسمانی ک‍ن شتاب (جمله سوم مثنوی افشاری-عراق) گر تو ای‍ن ان‍بان ز نان خالی کن‍ی پر ز گوهرهای اج‍لالی کن‍ی (جمله چهارم مثنوی افشاری-اوج عراق) طفل جان از شیر شی‍طان باز ک‍ن بعد از آن‍ش با مل‍ک انباز ک‍ن بعد از آن‍ش با مل‍ک ان‍باز ک‍ن (جمله پنجم مثنوی افشاری-درآمد) چ‍ند خوردی چرب شی‍ری‍ن از طعام امتحان ک‍ن چ‍ند روزی در صیام (جمله ششم مثنوی افشاری-جامه‌دران+فرود) چ‍ند شب‍ها خواب را گ‍شت‍ی اسی‍ر یک شب‍ی بی‍دار ش‍و دول‍ت بگی‍ر هر چیزی خالصش خوب و مطلوب است. بنده هم خالصش خوب است. در موارد دیگر ناخالصش هم باندازه خودش کاربرد دارد اما در عالم بندگی خدا، یا بندگی خالص است یا بندگی نیست. بندگی ناخالص معنا ندارد. گفته اند خدا بهترین شریک است. آنکه بخواهد کسی را با خدا شریک کند خدا می گوید همه این باشد برای آنکه تو  شریک من قرار دادی.بنده یا خالص است یا بنده نیست. بنده خالص کیست؟ بنده ای که به فرمان حق برخیزد، به قرمان حق بنشیند. به فرمان حق روی کند به فرمان حق روی بگرداند. به فرمان حق تصرف کند به فرمان حق از تصرف بازایستد. بنده خالص کیست؟ بنده ای که رها شده است، انسانی که آزاد آزاد است، از دو عالم آزاد است. بنده خالص کیست؟ بنده ای که تنها وتنها به هستی مطلق تعلق دارد و از وابستگی و اسارت بت های بیرونی و درونی رها گشته است.ریشه وابستگی به بت های بیرونی وابستگی و بندگی بت درونی است. بت های بیرونی از بت درونی زاده می شوند. به شهوتش وابسته است، شهوت پول می خواهد، برای بدست آوردن پول کرنش می کند. شهوت ریاست می خواهد. برای رسیدن به ریاست در برابر بت بیرونی تعظیم می کند. شهوت شهرت می خواهد. برای رسیدن به شهرت هر نابجایی خم می شود.روزه تمرین رهایی از بت درونی است. چرا می خوری؟ چون نفست می گوید؟ چرا می آشامی؟ چون نفست می گوید؟ چرا می خوابی؟ چون نفست می گوید؟ چرا برمی خیزی؟ چون نفست می گوید؟ چرا پرخاش می کنی؟ چون نفست می گوید؟ چرا دوستی می کنی و می گرایی؟ چون نفست می گوید؟یک ماه تمرین کن! نخور! چون خدا می گوید. بخور! چون خدا می گوید. از خویش رها شو! وارستگی را تمرین کن! اگر از خویش رها شدی از هر دو عالم رسته ای. اگر از خویش رها شدی در برابر هیچ بتی خم نخواهی شد. اگر از خویش رها شدی از هیچ موجی گرفتار طوفان هراس نخواهی شد. تمرین کن آزادی را. آنگاه در پگاه فطر افطار کن. تا کنون روزه بوده ای و گمان می کرده ای که می خوری. انسان تا گرفتار نفس است گرچه بسیار بخورد خودش نمی خورد خرش می خورد. خودش روزه بوده است ونمی دانسته است. از هوای نفس که رها شد تازه فطر و افطار اوست و چه روزی ها که خواهد خورد.پیامبر گفت «روزه علاوه بر اینکه آثار دنیایی دارد رهایی از تنگناهای روحی را نیز به ارمغان می آورد» هنگامی که روزه داری نیت تواین باشد که نفس را از شهوات دور کنی و همت خود را از گام های شیطانی برگیری تا نسبت رحمانی تو قوت گیرد. اگر درست روزه بگیری ودرست نیت کنی حالت تو مانند بیماری است که میلی به غذا و نوشیدنی ندارد و هر لحظه در انتظار است که بهبود یابد. تو نیز از این اشتها بیرون شو. ازین که در انتظار غروب و خوردن باشی بیرون شو. سعی کن از اشتهایت بیرون روی و در هر لحظه چشم انتظار آن باش که از بیماری گناهان شفا یابی. درونت را از دروغ و تیرگی و غفلت و کدورت از دیگران پاک کن. خود را از تیرگی هایی که تو را از اخلاص برای خدا دور می کند تطهیر کن به بعضی از مومنین گفتند تو ضعیفی و روزه ضعیف ترت می کند او پاسخ داد روزهای بلندی پیش رو دارم ترجیح می دهم بر ضعف روزه شکیبا باشم تا در آن روزها گرفتار نقصان و حرمان نباشم ‏خدای متعال گفت روزه برای من است و من خودم آن را پاداش می دهم. روزه کامجویی و کامرانی نفس را ریشه کن می کند، طمع را از نفس می گیرد، دل را صفا می دهد، اعضا را پاک می کند، ظاهر و باطن را آراسته می کند. روزه مومن را به شکر می رساند. او را متوجه احسان و توجه و عطوفت با دیگران می کند، بر تضرع و خشوع وی در آستان حق می افزاید. مومن را به پناه بردن به حق می کشاند «منم» را در روزه دار می شکند. بدی هایش را می کاهد و بر خوبی ها و زیبایی هایش می افزاید. (امام صادق علیه السلام باب سی و ششم مصباح الشریعه)روزه تنها این نیست که نخوری و نیاشامی مریم گفت انی نذرت للرحمن صوما یعنی من روزه می گیرم و زبانم را حفظ میکنم. هنگامی که روزه داری باید زبانت را حفظ کنی و چشم بپوشی و با کسی نزاع نکنی و حتی در دل به کسی حسادت نورزی .(امام صادق ع)