یه روز دوست داشتنی

ای صفاهان چقدر زیبایی چه فرح بخشی و روح افزایی چشم ما خیره به زیبایی توست دل ما محو دل آرایی توست سبز و خرم همه سر تا سر توست پر ز گل ، خاک نشاط آور توست آسمان تو ز بس صاف بود همچو آیینه ی شفاف بود گشته تاریخی و پر قدر و بها هر بنایی که شده در تو بنا زنده رودت بود از بس که زلال شوید از چهره ی جان گرد ملال ساکنینت همگی رنجبرند صاحب علم و کمال و گوهرند ای سپاهان چقدر دلشادم که به دامان تو مادر زادم هست جمشیدی از آن رو سرشار کز هوای تو بود برخوردار استاد اکبر جمشیدی