باز گفتن بازرگان با طوطی ، آنچه دید از طوطیان هندوستان (2)

1672 بی  شریکی جمله مخلوق خداستآن موالید ، ار چه نسبتشان به ماست خداوند بدون مشارکت بنده اعمال را خلق می کند و در عالم کثرت و در جهان حس ما این اعمال را به خود نسبت می دهیم . زید پرّانید تیری سوی عَمرعَمر را بگرفت تیرش همچو نمرمدت سالی همی زایید درددردها را آفریند حق ، نه مردزید رامی ، آن دم از مُرد از وجل دردها می زاید آن جا تا اجل ز آن موالید وجع چون مُرد اوزید را ز اوّل سبب ، قتال گوآن وجع ها را بدو منسوب دارگر چه هست آن جمله صُنع کردگار زید تیری را به عمرو می اندازد و پس از آن خودش مُرد یا کشته شد . اما از آن پس هر دردی عمرو ببیند مقصرش اوست و حتی اگر عمرو  بمیرد قاتل او زید است . این نشان میدهد که خداوند فاعل است زیرا زید مرده اما اعمال پس از آن هم ایجاد می شود . به نظر من این نکته ی بسیار ظریفی است . خیلی می گویند اگر همه ی اعمال به دست پروردگار است پس ما چه کاره ایم ؟ یا می گویند پس اگر خوبیم یا بدیم این ما نیستیم بلکه اوست ، یا می گویند پس مجازات ما برای عملی که خداوند به دست ما انجام داده بی عدالتی است ... اینها تمام سوال هایی است که خیلی وقت ها در خوندن مثنوی برای من هم پیش اومده ... پاسخی  که من برای این سوال ها پیدا کردم این است که : خداوند  همه چیز را آفرید چه بد و چه خوب و این دیگر انتخاب من است که کدام را انتخاب کنم وگرنه همانطور که مولانا هم می فرماید هر چه هست صنع پروردگار است . حالا شما هم اگه چیزی به نظرتون میرسه من دوست دارم بشنوم ....