گذشته های دور و نزدیک ...

گاهی وقت ها یه احساس خاص میاد سراغت ، انگار برای تمام روزهای  گذشته و تمام آدم هایی که یه موقعی بودند و حالا دیگه توی زندگیت نیستند دلتنگ میشی ... یه جورایی انگار این دلتنگی روی تمام لحظه های گذشته پخش میشه و فکر کردن به هر کدوم برات یه بغض میاره و یک لبخند .. بغض و لبخندی که نمی دونی توی این حالت چطور با هم عجین شدند ..دلتنگ هستم برای آدم ها و لحظه هایی که احساسات خاص توی دلم جا گذاشتند و رفتند ...حرف می زدیم ، می خندیدیم ... گاهی ساعت ها و گاهی لحظه ای .. اما همه اش توی دلم ثبت شده ...شماها دیگه الان نیستید و به خاطره تبدیل شدید -  هستید ... گاهی هم با هم حرف میزنیم ...و گاهی خبری از شماها به من میرسه ... گاهی پیامی  - اما دیگه اون روزها تکرار نمیشه ... و من دلم برای اون روزها گاهی خیلی تنگه ... مثل حالا  ... خیلی ...شاید شما هم  این نوشته رو خوندید ... شاید لبخندی زدید و ... شما هم دلتون تنگ میشه ؟؟ ... اول اردیبهشت ... روز سعدی ... شاعر عاشقانه ها ... اول اردیبهشت ....تولد یکی از دوست های عزیزم .... اردیبهشت ماه قشنگیه .... همه عمر برندارم سر از این خمار مستیکه هنوز من نبودم که تو در دلم نشستیتو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتددگران روند و آیند و تو همچنان که هستیچه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکنتو چو روی باز کردی در ماجرا ببستینظری به دوستان کن که هزار بار از آن بهکه تحیتی نویسی و هدیتی فرستیدل دردمند ما را که اسیر توست یارابه وصال مرهمی نه چو به انتظار خستینه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجاتو که قلب دوستان را به مفارقت شکستیبرو ای فقیه دانا به خدای بخش ما راتو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستیدل هوشمند باید که به دلبری سپاریکه چو قبله ایت باشد به از آن که خود پرستیچو زمام بخت و دولت نه به دست جهد باشدچه کنند اگر زبونی نکنند و زیردستیگله از فراق یاران و جفای روزگاراننه طریق توست سعدی کم خویش گیر و رستی