ترجیح نهادن شیر ، جهد و اکتساب را ، بر توکل و تسلیم ( بخش چهارم )

قسمت های قبل داستان شیر و نخجیران با سلام به دوستان عزیز در بخش های قبلی دیدیم نخجیران ( شکاران ) برای رهایی از سلب آسایش توسط شیر ، به او پیشنهاد دادند که : لازم نیست شیر برای شکار آنها بیاید و آنها هر کدام به نوبت به پیش شیر می روند ... و همچنین مشاهده کردید که شیر نماینده ی افرادی است که به تلاش همراه با توکل اعتقاد دارند و نخجیران نماینده ی انسان هایی که می گویند  تنها توکل کافی است ... در این قسمت شیر دوباره به بیان دیدگاهش در مورد توکل همراه با تلاش می پردازد ، یعنی هم باید توکل کرد و هم باید دست به عمل زد : ابیات 916 تا 918   ترجیح نهادن شیر ، جهد و اکتساب را ، بر توکل و تسلیم   گفت: آری، گر توکل رهبر است این سبب هم سنت پیغمبر است گفت پیغمبر به آواز بلند با توکل زانوی اشتر ببند در این بخش به روایتی از پیامبر اشاره می شود : عربی نزد پیامبر آمد و شتر خود را در بیابان رها کرد . پیامبر پرسید : شتر را چه کردی ؟ گفت : آن را رها کردم . به خدا توکل کردم . پیامبر فرمود : زانویش را ببند و توکل هم بکن .   رمز "الکاسب حبیب الله" شنو از توکل، در سبب کاهل مشو عبارت "الکاسب حبیب الله" را بعضی حدیث  می دانند و  برخی مثل .  "کاسب" به معنی کوشش کننده است ( به معنای "پیشه ور" که امروز ما استفاده می کنیم نیست ) معنای آن این است که : تلاش کننده دوست خداست . پس دست از تلاش برندار و با گفتن این که " توکل کافی است " در کار سست نشو و تنبلی نکن .   حالا شما فکر می کنید در کارهایی که در زندگی باید انجام بدید بیشتر در دسته ی نخجیران هستید یا شیر ؟ البته حکایت باقیست و باید ادامه ی نظرات این دو گروه را خواند .