نومید کردن وزیر، مریدان را از رفض خلوت ( بخش نونزدهم )

مشاهده ی بخش های قبلی در این بخش مولانا دوباره به داستان پادشاه جهود و وزیر بر میگردد. وزیر در اینجا آب پاکی را بر دست مریدان میریزد و میگوید که دیگر از خلوت بیرون نیامده و دیگر سخن هم نمی گوید ...  ابیات از شماره ی 647 تا 653  نومید کردن وزیر، مریدان را از رفض خلوت  رفض : ترک کردن ، خارج شدن   آن وزیر از اندرون آواز داد کای مریدان! از من این معلوم باد که مرا عیسی چنین پیغام کرد کز همه یاران و خویشان باش فرد روی در دیوار کن، تنها نشین وز وجود خویش هم خلوت گزین وزیر از درون خلوت به مریدان خود گفت : ای مریدان ، عیسی بر من پیام داد که از همه یاران خود جدا باش .رو به دیوار و تنها بنشین و حتی از وجود خویش نیز دوری کن .   بعد از این، دستوری گفتار نیست بعد از این، با گفت و گویم کار نیست بعد از این دیگر دستور گفت ندارم و دیگر چیزی نمی گویم .   الوداع ای دوستان! من مرده ام رخت بر چارم فلک بر برده ام تا به زیر چرخ ناری چون حطب من نسوزم، در عنا و در عطب پهلوی عیسی نشینم بعد از این بر فراز آسمان چارمین به اعتقاد قدما آسمان هفت مرتبه است و خورشید سیاره ای است در مرتبه ی چهارم . عیسی هم پس از عروج مطابق منابع اسلامی در فلک چهارم مانده است . عالم ماده را هم قدما آمیزه ای از چهار عنصر خاک و آب و هوا و آتش می دانند که بالاترین مرتبه ی آن آتش است . "زیر چرخ ناری" یعنی در عالم آب و خاک ( این دنیا ) . وزیر به مریدان می گوید : من نزد عیسی می روم تا در این دنیای خاکی مانند یک تکه چوب ( حطب) در رنج و تباهی ( عنا و عطب ) نسوزم .