بیان دوازده سبط از نصاری ( بخش دهم )

مشاهده ی بخش های قبلی   بیان دوازده سبط از نصاری   سبط که در آغاز این بخش آمده به معنای قبیله است .    قوم عیسی را بُد اندر دار و گیر حاکمانشان ده امیر و دو امیر هر فریقی مر امیری را تبع بنده گشته میر خود را از طمع در اینجا اشاره بر قوم مسیحیان داره که به 12 گروه مختلف تقسیم می شدند و این 12 فرقه هر کدام امیری جداگانه داشتند .   این ده و این دو امیر و قومشان گشته بند آن وزیر بَد نشان این 12 قبیله همه در بند آن وزیر گرفتار شده بودند .   اعتماد جمله بر گفتار او اقتدای جمله بر رفتار او بر حرفش اعتماد داشتند و به رفتارش ایمان   پیش او در وقت و ساعت هر امیر جان بدادی، گر بدو گفتی : بمیر و این سرسپاری به حدی بود که اگه وزیر به امیری میگفت بمیر در دم جان میداد .