آموختن وزیر مکر ، پادشاه را ( بخش دوم )

بخش اول : داستان پادشاه جهود که نصرانیان را می کشت ، از بهر تعصب در این بخش از داستان شما درباره وزیر شاه میشنوید که بسیار وزیر مکاری بوده . این وزیر به شاه میگه که کشتن ترسایان فایده ای نداره چون آنها وقتی ببیند که تو آنها میکشی دین خودشون رو مخفی میکنند و چون دین مثل مشک و عود بو نداره ، در ظاهر با تو هستند و در باطن خلاف تو . پس به شاه میگه تو گوش و دست مرا ببر و بینی و لب مرا بشکاف و مرا به پای چوبه دار بیار . و بعد شخصی بیاد و شفاعت من را کرده و تو مرا آزاد کن . آن گاه من داخل جماعت آنها میشم و شر و شوری در آنها به پا می کنم ...    آموختن وزیر مکر ، پادشاه را بخش اول : داستان پادشاه جهود که نصرانیان را می کشت ، از بهر تعصب در این بخش از داستان شما درباره وزیر شاه میشنوید که بسیار وزیر مکاری بوده . این وزیر به شاه میگه که کشتن ترسایان فایده ای نداره چون آنها وقتی ببیند که تو آنها میکشی دین خودشون رو مخفی میکنند و چون دین مثل مشک و عود بو نداره ، در ظاهر با تو هستند و در باطن خلاف تو . پس به شاه میگه تو گوش و دست مرا ببر و بینی و لب مرا بشکاف و مرا به پای چوبه دار بیار . و بعد شخصی بیاد و شفاعت من را کرده و تو مرا آزاد کن . آن گاه من داخل جماعت آنها میشم و شر و شوری در آنها به پا می کنم ...    آموختن وزیر مکر ، پادشاه را   او وزیری داشت ، گبر و عشوه دِه کو بر آب از مکر بر بستی گره گبر: زرتشتیان – اما اینجا منظور کافر است عشوه ده : فریبکار بر آب از مکر بربستی گره : آب را با نمکرش گره میزنه ( بسیار با سیاست و مکار )   گفت: ترسایان پناه جان کنند دین خود را از ملک پنهان کنند کم کش ایشان را که کشتن سود نیست دین ندارد بوی، مشک و عود نیست سِر، پنهان است اندر صد غلاف ظاهرش با توست و باطن بر خلاف شاه گفتش: پس بگو تدبیر چیست؟ چارۀ آن مکر و آن تزویر چیست؟ تا نماند در جهان نصرانئی نی هویدا دین و، نی پنهانئی گفت: ای شه گوش و دستم را ببر بینی ام بشکاف و لب، در حکم مر بعد از آن، در زیر دار آور مرا تا بخواهد یک شفاعتگر مرا بر منادیگاه کن، این کار تو بر سر راهی که باشد چار سو آنگهم از خود بران تا شهر دور تا در اندازم در ایشان شر و شور   مر : تلخ حکم مر : حکم قاطع  منادیگاه : بلندی پر رفت و آمد   ادامه دارد ...